Minerały śladowe są ważne dla rozwoju cieląt. Jak się okazuje, niektóre z nich są smaczniejsze od innych, co powoduje różnice w ich spożyciu.

Badania wykazują, że rodzaj minerałów śladowych ma znaczący wpływ na to, jak chętnie cielęta będą je spożywały oraz na ich późniejszą wydajność. Badania zostały przeprowadzone na University of Florida, a ich wyniki opublikowano w Journal of Animal Science.

Badanie nr 1.

Badanie obejmowało 68 cieląt i porównywało ich preferencyjne spożycie w ciągu 18 tygodni suplementów minerałów śladowych z trzech różnych źródeł. Wszystkie trzy suplementy zawierały: miedź (Cu), cynk (Zn), mangan (Mn). Preparaty pochodziły z hydroksychlorku („hydroksy”), źródeł organicznych lub siarczanowych. Najbardziej preferowanym suplementem z największym całkowitym spożyciem był suplement oparty na hydroksylu.

Badanie nr 2.

Dwie grupy przedodsadzonych cieląt ras mięsnych otrzymały suplementy Cu/Zn/Mn, pochodzące z hydroksykwasów lub siarczanów. Podczas gdy w tym przypadku nie wykazano znaczących preferencji pomiędzy dwoma źródłami, cielęta, którym zaoferowano suplement oparty na hydroksylu miały znacząco wyższe średnie dzienne przyrosty po odsadzeniu niż grupa oparta na siarczanie.

Badanie nr 3.

W kolejnym z badań obserwowano dwie grupy cieląt pastwiskowych po około 50 sztuk w ciągu 14 tygodni. Jedna grupa otrzymywała paszę o ograniczonej zawartości siarczanowych dodatków mineralnych Cu/Zn/Mn. Drugiej grupie oferowano ograniczoną paszę nie zawierającą śladowych minerałów. W tym przypadku dodatek suplementu o pochodzeniu siarczanowym zmniejszył pobranie paszy przez cielęta ok. ośmiokrotnie, z 160 g/dzień w przypadku paszy niesuplementowanej do 20 g/dzień w przypadku paszy suplementowanej.

W 1. badaniu cielęta preferowały suplementy minerałów śladowych na bazie hydroksykwasów, a w 2. cielęta radziły sobie lepiej na tych produktach niż na suplementach na bazie siarczanów. W 3. natomiast badacze zauważyli, że cielęta wydawały się mieć awersję do suplementów minerałów śladowych pochodzenia siarczanowego.

Jednym z wyjaśnień może być silniejsze wiązanie kowalencyjne minerałów śladowych opartych na hydroksykwasach. To sprawia, że są bardziej stabilne, mniej rozpuszczalne w wodzie i mniej skłonne do rozpadu i stania się bardziej gorzkie, kwaśne lub słone, gdy są narażone na wilgoć w normalnych warunkach polowych.

Źródło: Calves Can Be Picky About Trace Minerals